Help Stratos de lucht in!
Wij zijn een groep ambitieuze studenten met een intense passie voor het ontwerpen van raketten. Met trots presenteren wij onze raket Stratos III. Nu de lancering nog! Dat kan alleen met jouw hulp. Ga met ons mee de ruimte in om het student record terug in Nederlandse handen te krijgen!
Binnen onze vakgroep Delft Aerospace Rocket Engineering (DARE) worden constant de grenzen van student rakettenbouw verlegd. Wij streven ernaar om het eerste studententeam te zijn dat de ruimte bereikt. Onze vorige raket, Stratos II+, brak het Europees hoogte-record in oktober 2015 door een hoogte te bereiken van 21,5 km. Ondertussen is het record gebroken door een aantal andere teams, waaronder HyEnD uit Stuttgart. Wij willen graag het record terug in Nederlandse handen krijgen, en om dat te bereiken zijn we Stratos III gestart. Hiervoor gebruiken we geavanceerdere technieken, zoals een 4,7 meter lange oxidator tank uit koolstofvezel, en een geavanceerd parachute systeem.
Om de raket te lanceren, hebben we een grote hoeveelheid brandstof en oxidator (de zuurstofbron voor de verbranding) nodig. Ongeveer 60% van de hele raket bestaat uit de tank voor de oxidator. In totaal hebben we nog 18 flessen oxidator nodig hebben. Daarvoor hebben we jouw hulp nodig! Samen kunnen we het record terugnemen.
We mogen de raket lanceren vanaf het El Arenosillo test center in Spanje. Dat vindt al plaats op 16 juli! Help ons daarom nu met een donatie!
Op dit moment is het grootste deel van de raket ontworpen en gebouwd (hoewel een klein deel nog gedaan moet worden). Je vraagt je misschien wel af waarom we juist op zo’n moment om donaties vragen. Dit doen we omdat het lanceren van een raket veel meer is dan alleen het bouwen van een raket. Er komen ook een heleboel andere dingen bij kijken. Er moet nog heel veel werk gedaan worden, deels door INTA (de Spaanse ruimtevaart organisatie, wiens lanceerplaats wij gebruiken), en deels door onszelf om te kunnen lanceren. Dit hele proces heet de lanceercampagne.
Begin juli zullen wij alle onderdelen, inclusief waar mogelijk reserveonderdelen, naar de lanceerplaats moeten transporteren. Een kernteam van kritieke mensen zal die tijd ook mee gestuurd worden, om te beginnen met de voorbereidingen op de lancering. Een paar weken later komt een groter team, om te helpen met de lanceerdagen zelf. Voordat we kunnen lanceren moet een heel groot gebied van honderden vierkante kilometers boven de oceaan leeg gehouden worden van vaar- en vliegverkeer. Als het weer binnen onze lanceerparameters is, en de raket geen problemen geeft, kunnen we op dat moment lanceren.
Aangezien het niet gegarandeerd is dat dit met de eerste poging gaat lukken, hebben wij een aantal dagen om het te proberen, verspreid over 2 weken. Hierdoor hoeven wij ons minder zorgen te maken over het weer en andere omstandigheden die de lancering uit zouden kunnen stellen.
Nadat de raket gelanceerd is, is de lanceercampagne nog niet direct afgelopen. We moeten nog de data verwerken, de lanceerplaats opruimen en alles terug naar Delft vervoeren. Wanneer we teruggekeerd zijn is de lanceercampagne afgelopen.
Het Stratos III team is een groot multidisciplinair en internationaal team. We hebben ongeveer 70 leden, verspreid over veel van de faculteiten van de TU Delft, en afkomstig uit heel de wereld. Wij zijn verdeeld in 5 teams: voortstuwing, simulatie, elektronica, constructie en recovery. Elk van deze teams heeft 10-20 leden.
Het voorstuwing team is voornamelijk gefocust op het ontwerp en testen van de motor. Daarnaast helpt het team ook mee met de motorruimte. Het simulatie team zorgt voor alle vluchtmodellen en simulaties die gedraaid moeten worden om te kunnen laten zien dat we binnen het afgezette gebied zullen blijven. De simulaties helpen ook met het inschatten van de prestatie van onze raket voor de lancering. Het elektronica team ontwerpt, codeert en voegt alle PCB’s samen om de bestuurssystemen in onze raket te laten functioneren. Het constructieteam zorgt dat alle constructie elementen in de raket gemaakt en samengevoegd worden. Deze elementen bevinden zich door de hele raket. Hieronder vallen bijvoorbeeld de neuskegel en oxidator tank. Het recovery team is verantwoordelijk voor het parachute systeem en de veilige recovery van het bovenste gedeelte van de raket.
Vaak worden tijdelijke subteams gemaakt om problemen die ontstaan tijdens het proces op te lossen. Dit zorgt voor goede samenwerking tussen onze leden. Hierdoor blijft iedereen gemotiveerd, en kunnen we ieders expertise optimaal benutten.
Met een indrukwekkende 8,2 meter hoogte, is de Stratos III raket groter dan elke raket die DARE ooit heeft gebouwd. Met een gewicht van maar ongeveer 105 kg zonder brandstof, en 330 kg met brandstof, is Stratos III maar een klein beetje zwaarder dan Stratos II zonder brandstof, hoewel hij veel groter is. De diameter van de raket is 28 cm.
Aan de bovenkant van de raket is de neuskegel. Hierin bevindt zich de vluchtcomputer en de payload. Communicatie met de grond gebeurt ook vanaf hier. Binnen de neuskegel is in essentie het bestuur van de raket.
Onder de neuskegel is het recovery systeem. Dit systeem zorgt ervoor dat de neuskegel, en de elektronica en data daarbinnen, veilig terug kunnen keren naar de aarde. Wanneer de raket het hoogste punt in de vlucht bereikt, splitst dit gedeelte, samen met de neuskegel, zich af van de rest van de raket, en keert het terug onder parachute. Wanneer dit gedeelte geland is in de oceaan, wordt er een boot naartoe gestuurd om het uit het water te halen en veilig naar ons terug te brengen.
Onder het recovery systeem is de oxidator tank. Met een lengte van 4,7 meter is dit het grootste onderdeel van de raket. Erbinnen wordt de oxidator, lachgas, opgeslagen. Dit is het vloeibare deel van de brandstof. Het andere deel van de brandstof maakt deel uit van de motor zelf, in de vorm van een vaste stof. De tank is gemaakt uit koolstofvezel, waardoor hij zowel heel licht als heel sterk kan zijn. Dit is nodig om de druk van 60 bar veilig binnen te houden voor de vlucht.
De motorruimte zit tussen de oxidator tank en de motor in. Hierbinnen bevinden zich veel van de systemen die de motor besturen, waaronder het hoofdventiel. Dit bestuurt als het ware of de motor aan of uit staat. Ook het vluchtbeëindigingssysteem is in de motorruimte geplaatst. Dit systeem laat ons de vlucht beëindigen in het geval dat er iets misgaat tijdens de lancering waardoor een veiligheidsrisico zou kunnen ontstaan. De motorruimte is een van de drukste plekken van de raket, aangezien er veel systemen zijn die erin geplaatst moeten worden, en er maar heel weinig ruimte is.
Aan de onderkant van de raket is de raketmotor, de DHX-400 Nimbus. De maximale voortstuwingskracht was 25,3 kN tijdens het testen, en de totale impuls 367 kNs. Hiermee is het de krachtigste student-gebouwde hybride raketmotor in de wereld. Met een brandstofmix van sorbitol, parafine en aluminium poeder, is de motor zeer vergelijkbaar in vormgeving met die van Stratos II, de Aurora motor. De Nimbus motor is alleen wel opgeschaald naar het formaat van de Stratos III raket, en is dus veel krachtiger dan Aurora. Met een gemiddelde voorstuwingskracht van ongeveer 15 kN gedurende het hoofdsegment van de verbranding, is de voorstuwing groot genoeg om een familieauto op te tillen. Aangezien de raket veel minder weegt dan een familieauto, versnelt de raket enorm snel omhoog tijdens de verbranding. Dit zal ook tijdens de livestream goed zichtbaar zijn.
